De gebeurtenissen van zondag 1 mei 2016 waren eenvoudigweg verschrikkelijk. De week daarvoor was al heel moeilijk. Praktisch de hele tijd vielen er verschillende soorten projectielen[1] in alle delen van de stad.
Op 24 april begon hier de Goede Week voor de ortodoxe gemeenschap. De jonge universitaire studentes die bij ons inwonen zijn allemaal ortodox volgens verschillende riten (syrisch-ortodox, armeens-ortodox, grieks-ortodox, enz) en niemand kon naar de vieringen in hun kerken door het dreigende gevaar van deze dagen.
Zondag, 1 mei, vierden zij hun Paasfeest, daarom boden we een eenvoudig middagmaal aan in ons huis, zodat ze samen konden vieren.
Wij vierden met heel de Kerk de dag van de Heilige Jozef, als feest van de arbeid, en tegelijkertijd begon de maand van Maria, waar men in het Midden-Oosten een grote devotie voor heeft.
We hadden de Heilige Mis om 18 uur naar goede gewoonte. Er kwamen weinig mensen naar de Mis door de situatie en ook door het feit dat velen `s morgens al naar de Mis waren gegaan in hun eigen kerk voor het Paasfeest. Voor de Heilige Mis eindigde ontving een familie verschillende telefoontjes van hun buren met de droevige mededeling dat er een bom op hun huis was terecht gekomen. Godzijdank was heel de familie in de kerk. Toen we hen later opbelden, nadat ze de schade aan hun huis hadden vastgesteld, zeiden ze ons: “Zuster, Godzijdank waren we in de Heilige Mis, als we thuis waren gebleven waren we allemaal gestorven”.
Onmiddellijk daarna ontvingen we nieuws over een regen van projectielen boven heel de stad: Suleimania, Azizie, Zahra, Yamilie, Al-haldie, El Midan en nog andere delen…
Vanuit ons venster zagen we deze beelden.
Op dat ogenblik begonnen we de bekende families te contacteren om te weten hoe het met hen ging. We hoorden het volgende :
-“Ik was in de Heilige Mis in de Kerk van de heilige Georgius, de kerk was vol. Tijdens de Mis viel er een projectiel in de zaal van de Kerk. Vele mensen gingen weg. Na de Mis kon ik naar mijn huis terugkeren. Tot nu toe gaat alles goed, maar we weten niet hoe het straks zal worden.”
-“Met ons gaat het goed, Godzijdank. Maar de bommen vallen als regen. We zitten met mensen van het gebouw samen in de kelder. Er zijn al meer dan 20 bommen gevallen. (om 20.30u zondag).
-“Met ons gaat het goed, maar heel de familie zit samen in één kamer, we zijn bang om te bewegen want langs alle kanten vallen bommen. Er kan er zo één op ons neervallen”.
– Ik sprak ook met Siham. Zij is moeder. Ze had 4 kinderen, twee jaar geleden stierf de kleinste van 10 jaar door de gevolgen van een ontploffing. Zij was in het ziekenhuis, want een andere zoon –George- was geraakt door een projectiel. Hij is gewond aan zijn been, zijn hand en heeft meerdere gebrokken ribben en ademhalingsproblemen, maar blijkbaar is hij buiten levensgevaar. De kracht van zijn moeder is eenvoudigweg BEWONDERINGSWAARDIG.
We hebben geen gegevens over het aantal doden, maar er wordt gesproken over meer dan 400 enkel in El Midan waar enkele dagen geleden 3 gebouwen instortten. Men is nog bezig de slachtoffers vanonder het puin te bevrijden.
Gisteravond na de Heilige Mis – rond 19.30- tot vannacht 00.30 hebben we ondoorbroken geluid gehoord van vliegtuigen en ontploffingen van verschillende soort. Ze zijn hier nabij gevallen bij de markt waar we gewoonlijk onze inkopen doen. Ook vrijdag viel er een projectiel vanuit een vliegtuig in de binnentuin van de Karmel, die aan ons balkon en terras van ons huis grenst.
Onze jongeren blijven het normale ritme van de universiteit volgen, ondanks de projectielen die heel dicht bij hun faculteiten vallen: vanmorgen en deze dagen hebben ze examens en het is niet toegestaan om afwezig te zijn. Zelfs als er een bom op hun huis is gevallen moeten ze gaan. Ook vorig jaar gebeurde hetzelfde bij een paar meisjes die nu bij ons inwonen.
Met ons gaat alles nog goed, Godzijdank. We blijven rekenen op ieders gebed. We zijn sereen, we zijn in Gods handen. We zijn de zalen onder de kathedraal aan het voorbereiden om indien nodig mensen op te kunnen vangen. Zo is er vannacht een vrouw blijven slapen die niet terugkon naar haar huis dat zich in een zone bevind die ze momenteel aan het aanvallen zijn.
Op dit moment wordt de zone achter ons huis aangevallen. Dit begon 5 minuten geleden.
Al meer dan 2 uur vallen er onophoudelijk bommen: vliegtuigen, ontploffingen, heel het huis beeft, oneindige schoten van zware wapens, rookkolommen die tegelijkertijd opstijgen: een ramp…
We proberen het uurrooster te volgen en klaar te staan voor wat komen kan. We willen niet alleen de getroffen families opbellen, we zouden hen willen bijstaan. We bidden en offeren voor iedereen. We zijn heel dankbaar voor de talrijke gebeden voor de vrede en voor de christenen van Syrië. Moge God iedereen zegenen.
María de Nazaret
Alepo, 2 mei 2016
Vertaling: Zr. Maria Moeder van de Troost
[1] Als we het hebben over projectielen, gaat het over een grote variëteit aan vuurwapens. Afhankelijk van hun aard en grootte is ook de schade die ze veroorzaken. De grootste en krachtigste noemen we over het algemeen bommen (hier heten “saruj”). Er zijn ook anderen gemaakt met gasflessen waar men ijzer, lood en andere elementen instopt, die bij ontploffing naar alle richtingen vliegen en mensen verwonden of doden. Ook zijn er kleinere (de zogeheten “cazaif”) en granaten of mortiergranaten.
