Het leed van de mensheid weerspiegelt zich in het lijden van Christus. Zo groot was zijn liefde, dat Hij vrijwillig het lijden op zich nam. De lijkwade van Turijn – die weer voor enkele maanden te bezichtigen is – vertelt ons in details het verhaal van de Passie van Jezus, als een vijfde Evangelie. De sporen van het leed dat Hem is aangedaan vormen de afbeelding, die op onverklaarbare wijze in de doek is afgedrukt. De wonden liegen niet. Ze hebben de man, wiens beeltenis wij zien, geïdentificeerd. De doornenkroon, de tekenen van vele geselslagen, de klappen op het gezicht, de zwaarbelaste schouder, de vijf bloedende wonden van handen voeten en hart; wie was de man die dit allemaal moest doorstaan? Zijn naam was Jezus, de man uit Nazareth, zoon van Maria en de timmerman Jozef, die zichzelf de Messias, de Christus, “Ik ben” liet noemen en voor Godslastering veroordeeld werd tot de dood aan het kruis. De Heilige Schrift, de profetieën zijn in Hem in vervulling gegaan. Hij verrichte wonderen, genas de blinden, verrees de doden, liep over het water, kalmeerde de storm en nog geloofde men niet dat Hij de Verlosser was, de Zoon van God. Hij stond op uit de dood op de derde dag, zoals Hij voorspeld had en nog erkende men Hem niet.
De lijkwade van Turijn brengt ons opnieuw het waargebeurde verhaal van Jezus in herinnering. Het Evangelieverhaal spreekt van de zwachtels die bij het lege graf lagen, toen Petrus en Johannes er binnenkwamen (Jn 20, 3-7). Hij liet ons hierop Zijn afbeelding achter. Niet zomaar een foto, maar die van zijn lijden, opdat niemand ooit zou twijfelen aan al wat Hij uit liefde voor ons doorstaan had.
Wij hebben een tendens om Christus van het kruis te willen halen. Het ligt beter te spreken over de vreugde van Zijn verrijzenis dan over de indringende pijn van lichaam en ziel die Hij omwille van de zondenlast doorstond. Ben ik medeverantwoordelijk voor de vele wonden dat het gegeselde lichaam van Jezus vertoont? Liever worden we er niet aan herinnert, maar ten overstaan van de lijkwade van Turijn is het onmogelijk geen gewetensexamen te maken. Waarom moest Hij die de onschuld zelve is, zo lijden? Er is geen deel van Zijn lichaam dat niet verwond is! Wie deed Hem dit aan?
Nog zien wij ook vandaag het lijden van Christus weerspiegelt in het vele leed van mensen om ons heen. Het gezicht van de onschuldige mens op de lijkwade spreekt ons van het vele onrechtvaardige leed dat mensen in de wereld van vandaag moeten doorstaan. Slaan wij acht op het lijden, of willen wij ook nu de confrontatie liever niet aangaan? Laat het Evangelie van de man op de Lijkwade ons onberoerd, of erkennen wij Hem als onze God en onze Redder, onze hoop! Een pelgrimstocht naar de Lijkwade van Turijn zet aan tot denken.
Maria de Anima Christi
31 mei 2015
* Deze column werd gepubliceerd in het Katholiek Nieuwsblad.
** De foto is gemaakt tijdens het bezoek van Paus Franciscus aan de tentoonstelling van de Lijkwade in Turijn in 2015.
