Advent – De Redder is nabij!

advent-ssvm-moeder-animaIedere avond tijdens de Advent verscheen het Kindje Jezus voor het raam. De kinderen zaten binnen en keken vol verwachting uit naar het moment waarop Hij weer voorbij zou komen en een korte blik in de warme huiskamer zou werpen, om hun harten te verblijden en aan te kondigen dat het Kerstfeest komt en de Redder nabij is!

Soms zei moeder wel eens met teleurstelling dat het Christus Kind misschien niet voorbij zou komen, als de kinderen zich niet goed gedragen hadden. Welk een wroeging in een kinderhart om het uitgehaalde kattenkwaad, de ongehoorzaamheid, of het nodeloos vechten met elkaar. Jezus zien, aan het raam, ondanks kou, sneeuw en ijs, dat was de grootste vreugde voor de kinderen van de Wolgaduitsers her en der verspreid in Kazachstan en Rusland. En als Hij dan op 24 december de huiskamer binnenkwam, was er een kribbe voor Hem bereid en was de vreugde alom.

Toen de Muur van Berlijn viel en daarmee ook het communisme, trokken vele Wolgaduitsers naar Duitsland terug, met de hoop op een betere toekomst. Ze kwamen er veelal in flats te wonen, maar zo mogelijk begonnen ze al gauw met het bouwen van huizen: “Zodat het Kindje Jezus toch maar weer aan het raam zou kunnen verschijnen, alle avonden van de Adventstijd”, zo zeiden ze.

Een mensenhart raakt bedroefd zonder momenten van vreugdevolle verwachting! Alle grote momenten van het jaar, en van een mensenleven, worden door bepaalde rituelen voorbereid en maken zo de verwachting hoopvol en blij. Zo heeft de Advent, ondanks haar karakter van soberheid en oproep tot reinheid van hart, een vreugdevol accent. Hij is komende en wij zingen uitnodigend: “Kom, oh Kom, Emmanuel”. We kijken naar Hem uit, maar het wordt pas écht feest, als de voorbereiding goed is geweest.

Aan de ingang van ons kleine kerkje in Khabarovsk staat een kerstboompje; nog zonder decoratie, eenvoudig en van plastic. Op een tafeltje ernaast staat een mandje met eveneens plastic rozenkransen in verschillende kleuren. Eénieder die een rozenkrans heeft gebeden voor de bijzondere intenties van de parochie mag deze daarna in de boom hangen. Zo wordt er dit jaar speciaal gebeden voor de noden van de parochianen, vooral voor de zieken, maar ook voor de vrede in de wereld en hulp voor hen die lijden onder oorlogssituaties en vervolging, en tot slot voor roepingen tot het priesterschap en religieuze leven. Mensen dragen zo andere mensen door hun gebeden op aan God, op voorspraak van de Heilige Moeder. Zo zie ik hoe de Kerstboom met de dag meer en meer versierd raakt met kleurige rozenkransen aan de takken, die spreken van het gebed van onze kleine groep trouwe gelovigen, die het hart voorbereiden op Kerstmis.

Maria de Anima Christi

Khabarovsk, 2 december 2016

Deze column werd gepubliceerd in het Katholiek Nieuwsblad.

Reacties kunnen niet achtergelaten worden op dit moment.